Ως γνωστόν από τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου 3869/2010 δεν μπορούν δυστυχώς να επωφεληθούν οι έμποροι, διότι γι’ αυτούς ισχύουν οι διαδικασίες οι σχετικές με την πτώχευση.
Όμως, στον νόμο Κατσέλη μπορούν να υπαχθούν οι λεγόμενοι «μικρέμποροι».
Αυτό που διαχωρίζει τον έμπορο από τον μικρέμπορο είναι ότι ο μικρέμπορος εργάζεται μόνος του χωρίς προσωπικό, δηλαδή το κέρδος από την εργασία του προέρχεται από τον δικό του σωματικό κόπο.
Επίσης, ο μικρέμπορος σε αντίθεση με τον έμπορο, δεν έχει οργανωμένη υποδομή με μηχανικές εγκαταστάσεις με σκοπό την πώληση αγαθών για την αποκόμιση κέρδους.
Επιπρόσθετα, η δραστηριότητά του μικρεμπόρου δεν ενέχει το ρίσκο της διακινδύνευσης, με την ανάληψη οικονομικού κινδύνου.
Με λίγα λόγια ο μικρέμπορος δεν μεσολαβεί στην διακίνηση των αγαθών στην αγορά και δεν προσπορίζεται εμπορικό κέρδος, αλλά αμείβεται για την προσωπικό του κάματο από την εργασία του και μόνο.
Ενδεικτικά κάποιες κατηγορίες μικρεμπόρων είναι οι ιδιοκτήτες περιπτέρου, μίνι μάρκετ, οι κομμωτές που δεν πωλούν όμως προϊόντα και δεν έχουν προσωπικό, οι ψαράδες, οι πωλητές στη λαϊκή, οι εργολάβοι οικοδομών χωρίς προσωπικό, οι οδηγοί φορτηγών, οι οδηγοί ταξί, οι αγρότες που πωλούν και τα προϊόντα τους, οι ιδιοκτήτες συνεργείου αυτοκινήτων, οι πλανόδιοι μικρέμποροι ετοίμων ενδυμάτων, οι πλανόδιοι μικρέμποροι τροφίμων, οι πωλητές χειροποίητων κοσμημάτων και ενδυμάτων, οι επιδιορθωτές ρούχων και σκευών κλπ.
Μικρέμποροι μπορούν να θεωρηθούν και άλλοι πολλοί επαγγελματίες αρκεί να βέβαια να συγκεντρώνουν τις ανωτέρω προϋποθέσεις.
Δεν πρέπει ασφαλώς να ξεχνάμε ότι ο κάθε οφειλέτης για το νόμο Κατσέλη αποτελεί ειδική περίπτωση!