Πλήθος αποφάσεων έχουν πλέον εκδοθεί για το ζήτημα των δανείων σε ελβετικό φράγκο με θετική έκβαση για τους δανειολήπτες.
Η αρχή έγινε την οριστική υπ’ αρ. 23/2014 απόφαση του ΠΠΡ Ξάνθης, που διαμορφώνει οριστικά τη σχέση του ενάγοντα – δανειολήπτη με την τράπεζα.
Στην ίδια λογική κινούνται και οι υπ’ αρ. 134/2014, 135/2015 και 163/2015 αποφάσεις του ΜΠΛαμίας, που αποφαίνονται για το ζήτημα υπέρ του δανειολήπτη σε επίπεδο ασφαλιστών μέτρων.
Δηλαδή, τα Δικαστήρια υποχρεώνουν τις τράπεζες να ανέχονται την πληρωμή της μηνιαίας δόσης του δανειολήπτη με βάση την ισοτιμία ευρώ-ελβετικού φράγκου που ίσχυε όταν αυτός έλαβε το δάνειό του ή όταν το μετέτρεψε με πρόσθετη πράξη σε νόμισμα ελβετικού φράγκου.
Τις τελευταίες μέρες σχετική νομολογία δημιουργήθηκε και από το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας, με την υπ’ αρ. 4481/2015 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, που επίσης δικαιώνει τους αιτούντες δανειολήπτες καθώς υποχρεώνει την τράπεζα, για αρκετά χρόνια μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης για την υπόθεσή τους ύστερα από την άσκηση τακτικής αγωγής, να ανέχεται την καταβολή της μηνιαίας δόσης τους με βάση την ισοτιμία που ίσχυε κατά την υπογραφή της πρόσθετης πράξης τροποποίησης της σύμβασης σε ρήτρα ελβετικού φράγκου.
Αντίστοιχες θετικές αποφάσεις έχουν εκδοθεί και από τα Δικαστήρια της Καβάλας και της Ρόδου, ενώ επίσης θετική είναι και η νομολογία που έχει διαμορφωθεί για τους δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο κατά τις δίκες αιτήσεων αναστολών και ανακοπών κατά Διαταγών Πληρωμής που έχουν εκδώσει οι τράπεζες.
Παρότι δεν διαφαίνεται άμεσα πολιτική λύση επί του θέματος, όπως είχε εξαγγελθεί ευτυχώς τη λύση δίνουν τα δικαστήρια.
Ωστόσο αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι δανειολήπτες είναι ότι οι ομαδικές προσφυγές που έχουν ασκηθεί από συλλόγους δανειοληπτών δεν καταλαμβάνουν ατομικά κάθε περίπτωση, καθώς προκειμένου να επιλυθεί το ζήτημα του καθενός πρέπει αυτός να ασκήσει προσωπική αγωγή προβάλλοντας την ακυρότητα των καταχρηστικών όρων της σύμβασής του και ζητώντας την ακύρωση αυτών.